Ik heb toch geen schurft!

Schurft leert krabben, schurftige hond … ziektes maken vaak deel uit van onze uitdrukkingen, en schurft is daar zeker eentje van. Mensen die getroffen zijn door deze besmettelijke huidziekte, hebben daardoor vaak ook een gevoel van schaamte, omdat men nog steeds denkt dat schurft een gevolg is van slechte hygiëne. Maar iedereen kan schurft krijgen, het is niet gelinkt aan persoonlijke hygiëne of een gebrek aan hygiëne in onze leefruimte.

Schurft is een vrij onschuldige ziekte, maar vraagt wel, naast de behandeling, een strikte toepassing van enkele strenge maatregelen om de verspreiding ervan tegen te gaan.

Wat is schurft?

Een huidziekte die gekenmerkt wordt door hevige jeuk. Ze wordt veroorzaakt door een parasiet, een schurftmijt, die wordt overgedragen tussen personen. Zelfs een kort contact kan al voldoende zijn om besmet te raken. De schurftmijt is onzichtbaar voor het blote oog. Ze graaft in de huid gangetjes waarin ze eitjes legt.

Ook onze huisdieren kunnen schurft krijgen. Bij hen gaat het wel om een andere parasiet. De schurftmijt bij de mens kan zich niet voortplanten bij een hond of kat.

Specifieke symptomen

Enkele weken na besmetting veroorzaken de ontlasting en eitjes van de parasiet vooral ’s avonds en ’s nachts hevige jeuk over het ganse lichaam, behalve op de hoofdhuid en het gezicht. Die worden meestal gevrijwaard. Door het krabben kunnen wondjes ontstaan – en daarom wordt bij een besmetting aangeraden om de nagels heel kort te knippen. Op de huid zie je kleine gangetjes en bultjes ter grootte van een naaldenkopje.

Hoe geraak je besmet?

Via direct huidcontact, besmette kledij of beddengoed kan je besmet raken. Symptomen krijg je vaak pas na 3 tot 6 weken na besmetting. Je bent dus al besmettelijk voor je omgeving lang voor je begint te krabben. Net als bij luizen, kan je steeds opnieuw besmet raken met schurft. We ontwikkelen tegen deze ziekte geen immuniteit.

Kan je gewoon wachten tot het voorbijgaat?

Helaas niet. Schurft mag dan wel een onschuldige ziekte zijn, ze gaat niet vanzelf over. Als je besmet bent, zal jouw arts je een geneesmiddel moeten voorschrijven – een zalf om te smeren of tablet om in te nemen – om de parasiet weg te werken. Bovendien is het belangrijk dat de mensen in je naaste omgeving (vaak het ganse gezin) gelijktijdig behandeld worden, ook als ze geen symptomen vertonen.

Moet je een behandeling volgen met een zalf, dan is het extra belangrijk om de instructies van je arts en het advies van je apotheker goed op te volgen.

Doorgaans is iemand niet meer besmettelijk vanaf 24 uur na de start van de behandeling. Om het risico op besmetting te beperken, is het echter aangeraden om besmette personen, indien mogelijk, te isoleren gedurende 48 uur.

En de jeuk?

Na de behandeling gaat de jeuk nog niet meteen over. Die kan nog enkele weken aanhouden. Om de jeuk te verlichten, kan je:

• Koud water of vochtige kompressen gebruiken
• Een hydraterende crème gebruiken (je apotheker zal je een gepast product adviseren)
• Indien nodig een antihistaminicum gebruiken (vraag daarover advies aan je arts of apotheker)

Blijft de jeuk na 4 weken nog aanhouden, dan raadpleeg je best opnieuw je arts.

En die strikte maatregelen?

Om zo goed mogelijk verspreiding tegen te gaan, is het belangrijk om enkele strikte hygiënische maatregelen toe te passen en tegelijk de leefruimte van een besmet persoon ook te behandelen:

• Was de handen regelmatig met zeep. Hydroalcoholische of antibacteriële oplossingen zijn niet doeltreffend.
• Was kleren, bed- en badgoed (alles waarmee de besmette huid in contact is geweest tijdens 72 uur voor behandeling) op 60°C.
• Wat niet gewassen kan worden op 60°C, kan je 4 tot 7 dagen op kamertemperatuur in een hermetisch afgesloten zak bewaren.
• Het is ook aanbevolen om al wat mogelijk is, te stofzuigen (matras, buggy, binnenkant van de wagen …) en de zak van de stofzuiger – als die er is – vervolgens weg te gooien.